Historia finskiego ogniska
Odpowiadam na liczne pytania- dlaczego moje ulubione ognisko nosi nazwę fińskie?.Bardzo dawno temu mój zaprzyjaźniony instruktor ZHP a potem mój Komendant Hufca-Wrocław Powiat a później drugi Komendant Jeleniogórskiej Chorągwi ZHP uczestniczył w wyjeździe do Finlandii gdzie podpatrzył jak jego przyjaciele przygotowują ognisko. Był to hm.Jan Kiełbowski.Przeniósł tą tradycję na nasze obozy.Byłem w tym czasie harcerzem i jako 15 letni człowiek pierwsze funkcje na obozie pełniłem jako tz.drobny kwatermistrz - pomocnik dorosłego Kwatermistrza hm.Kornela Malinowskiego - obóz w Chełmsku.Źeby ognisko zapłonęło trzeba było znaleźć odpowiedni pień w lesie i po wielu godzinach dłubania przygotować go do palenia.Ognisko niezwykle bezpieczne do palenia w różnych miejscach na wielu zbiórkach instruktorskich.Tak robiło się to w moim hufcu macierzystym .Po latach trafiłem do hufca Jelenia Góra gdzie to dalej kultywowałem. Po wielu latach spotkania instruktorów weteranów wciąż się przy takich ogniskach odbywają .Przygotowałem pięń na ognisko, grupa seniorów zaprosiła na to ognisko instruktorów hufca którzy służyli pod tym sztandarem,
Poniżej prezentuję kolejne czynności przy ognisku by mogło ono trwać i łączyć przyjaciół.
I tak Rada Starszych wyznacza godnego instruktora,instruktorkę do podpalenia ogniska- w moim przykładzie robi to najstarszy w tym dniu harcerz z hufca jest nim hm.Jerzy Gruszka.Potem jest gawenda tematyczna,wszyscy obecni śpiewają harcerskie piosenki,rozmawiają,a ognisko płonieby w końcu wypala się do końca a my żegnamy się w kręgu przez uścisk dłoni puszczając iskierkę do następnego spotkania.FOTKI ze zbioru Ani Wiechnik i moje.
Jeśli masz ciekawą historię i chcesz się nią podzielić proszę o kontakt.
